Μοναχικος ο ταξιδιωτης
μπροστα στον τοιχο μου κιτρινισμενο,
μπροστα σε σκονες πιο παλιες κι απ'το θεο ακομα.
Σχεδια απο χαρτι
για τον ωκεανο φτιαγμενη
αβυθιστη πληγη
κι απανω σε νεκρους θα επιπλεεις.
Παχαινουνε οι τοιχοι
με τις κρουστες του καιρου,
τις ψηνω στον καπνο ενος τσιγαρου,
ξεδιψουν απ'τα ποτηρια τα δικα μου.
Παχαινουνε οι τοιχοι
με τις κρουστες των φωνων,
γρυλιζματα τερατων,
στο σκοταδι στενευει το δωματιο.
Σχεδια απο χαρτι
ταγμενη σε ωκεανους
και στο ποτηρι του καιρου
απο καιρο πνιγμενη.
Μπροστα σε τοιχο κιτρινο, παλιο
με τις ρωγμες να τραγουδανε.
Παρακαλαω μια φωτια
να φαει σαρκες,
το αιμα να στεγνωσει,
τις κρουστες του καιρου καλα να ψησει...
μα η μαγισσα θα σου το ειπε ηδη,
πως η φωτια εχει σβησει
"Μονος στις σταχτες θα λουστεις,
το προσωπο να κρυψεις,
μονος στις σταχτες
και η σχεδια σε κοιτα..."
Μοναχικος ο ταξιδιωτης
του τοιχου τις ρωγμες,
ψιλαφει μες στο σκοταδι,
αυτες που τραγουδουν.
Μοναχικος ο ταξιδιωτης
του τοιχου τις κρουστες να φιλα,
του ηχου τις πληγες να αγαπα,
σε μια σχεδια απο χαρτι απανω.
Η μαγισσα μας το'χε πει
πως η φωτια ειχε σβησει...
Σχεδια απο χαρτι,
οτι μπορει ας κανει...
σχεδια απο χαρτι,
ο τοιχος μου ισως και να πεθανει!!!